俳句 Haiku (hai-kai, hokku) to nierymowany wiersz wywodzący się z Japonii. Składa się z siedemnastu sylab ułożonych w trzech wersach: w pierwszym pięć, w drugim siedem i w trzecim znowu pięć zgłosek - istota haiku tkwi bowiem właśnie w niedopowiedzeniu. Po zapoznaniu się ze słowami, czytelnik zostaje zachęcony do użycia własnej wyobraźni, do przywołania swych najgłębszych uczuć.
Treścią haiku stają się zaskakująco proste spostrzeżenia poety, opisującego równie proste rzeczy i zdarzenia. Z wierszy tych emanuje atmosfera refleksji, nakłaniając aby, tak samo jak autor, przystanąć na chwilę, w pełni odczuć otaczający nas świat i pozostawić zgiełk życia na boku, cały czas jednak żyjąc w tym zgiełku.
Ważnymi elementami klasycznego haiku są:
* kigo – odniesienie do pory roku lub dnia,
* cięcie – podział wiersza na dwie w pewnym stopniu niezależne części.
Poza tym poeta piszący Haiku powinien wystrzegać się własnego ja w wierszu (bez odniesień do własnej osoby). Powinien przy tym operować paradoksem, subtelnością i minimalizmem. W haiku najważniejszy jest opis przyrody nie ludzi - to jak na nas oddziałuje, jakie w nas budzi uczucia...
Może ktoś ma się czymś pochwalić? ;]
Remember... szpanować kanji można, ale nie koniecznie w nazwach tematu hehe... - タンタルス - aka Cytrynowy borsuk - ?? ??
