Co ostatnio przeczytaliście?

[kALWa888]

Ja tego kiciusia widziałem tu:
http://www.youtube.com/watch?v=87PpDjSv4WI

Co do Wiedźmina czytałem trochę ponad połowę sagi (potem gdzieś bibliotekę k**wa przenieśli na czas remontu, który do dzisiaj trwa) i jestem na tak. Takie fantasy to ja mogę czytać. Za polską literaturą średnio zanikam (może nie znam dobrych książek), ale to mi się spodobało. Polubiłem Geralda i jeszcze bardziej Jaskra. Razem są naprawdę mało zgranym duetem.

[Yuzuriha]

zdradzający na każdym kroku Yennefer,a potem święcie zarzekający się,że nic takiego nie miało miejsca

Och nie, główny bohater nie jest "rycerzem na białym koniu" i nieskazitelnym ostatnim sprawiedliwym, tylko zwykłym samolubnym surczysynem - jak każdy człowiek(czy też nieludź) tylko nie to!

Nie odbieraj tego jako ataku, ale po argumentach jakie przytaczasz przeciw Wiedźmakowi jestem ciekawy jakie jest "fajne" fantasy?

Spoko,ostatnio czytam sobie książkę "Brudnopis" Sergieja Łukjanienko,a właściwie przeczytałam,teraz jestem w trakcie drugiej części (Czystopis) i tam bohater wcale nie jest rycerzem na białym koniu,ale jakoś bardziej przypadła mi do gustu niż Wiedźmin.

[explor]

wlasnie co sadzisz o tej ksiazce brudnopis bo ludzi mi ja odradzali ze beznadzieja chcialem kupic ale kupilem metro
to tez jest fantasy czy bardziej dla kobiet

[Tantalus]

Spoko,ostatnio czytam sobie książkę "Brudnopis" Sergieja Łukjanienko,a właściwie przeczytałam,teraz jestem w trakcie drugiej części (Czystopis) i tam bohater wcale nie jest rycerzem na białym koniu,ale jakoś bardziej przypadła mi do gustu niż Wiedźmin.

Sorry Yuzu, ale nie czytałaś nawet opowiadań Wiedźmina, to nie możesz mówić co ci do gustu przypadło, a co nie.

Ten offtopic jest już zbyt długo "ontopic", więc idę po topór i taczkę. Przenoszę wszystko do Kultury. Done.

Co do mojego czytania, to oczywiście jestem uzależniony od Pratchetta i wszystko, co jest od niego wydawane od razu pochłaniam. Niewiele czytałem przez ostatnie pół roku, ale ostatnio powróciłem. Na warsztat wziąłem "Eden" autora wielkiego polskiego wieszcza Stanisława Lema. Utknąłem w połowie, bo u Lema przeszkadza mi to samo, co przeszkadzało mi u Tolkiena - przynudzanie. Ciężkim językiem opisuje otoczenie i człowiek szybko opada z zapału. Strzelam, że w krótszych opowiadaniach nie będzie z tym problemu - wcześniej przeczytałem jedno tego autora, chyba dosyć popularne (Golem XIV), które mi się bardzo, bardzo podobało.

A wracając jeszcze do Sapkowskiego - cenię autora za dobre pomysły i adekwatne do pisanych książek wykształcenie. Do tego Sapek wie jak pisać, żeby nie przynudzać, doskonale akcję łączy z opisami, do tego kreacja jego bohaterów jest znakomita (kreacja bohaterów wiedźmińskich była moim tematem przemowy na ustnej maturze z polskiego hehe). Niestety, zdarzało mu się popadanie w taki patetyzm jakiś, szczególnie widoczny w dwóch ostatnich częściach Pięcioksięgu. Bez spoilerów powiem tylko, że cały ten bajzel z Ciri i z tymi zmianami klimatu zepsuł mi końcówkę. Zdecydowanie bym wolał, żeby Wiedźmin był bardziej przyziemnie zakończony. Dlatego zdecydowanie bardziej od Pięcioksięgu lubię opowiadania.

Od Sapkowskiego jakieś 2 miechy temu przeczytałem Żmiję, jedną z jego nowych książek. Średniak. Nie spodziewałem się Wiedźmina po takim tam byle jakim jego opowiadanku, ale powiedziałbym, że realizacja dosyć fajnego pomysłu nie poszła po jego myśli. No i końcówka zalatywała finałem Wiedźmina, która jak wiemy, nie była jakaś super.

[Zell Dincht]

IMO najwieksza zaleta Wiedzmina (zarowno ksiazek, jak i gier) jest wlasnie brak podzialu na czarne i biale, relatywizm moralnosci

Co w książkach nie jest w sumie rzadkością.

I cale szczescie! Odnosilem sie raczej do mainstreamowego fantasy, z "Wladca Pierscieni" na czele (ktorego w pewien sposob sympatia darze, ale juz chyba nieco z niego wyroslem).

[Tantalus]

IMO najwieksza zaleta Wiedzmina (zarowno ksiazek, jak i gier) jest wlasnie brak podzialu na czarne i biale, relatywizm moralnosci

Co w książkach nie jest w sumie rzadkością.

I cale szczescie! Odnosilem sie raczej do mainstreamowego fantasy, z "Wladca Pierscieni" na czele (ktorego w pewien sposob sympatia darze, ale juz chyba nieco z niego wyroslem).

No to wiem już Zellu jaka będzie twoja ulubiona książka, jak tylko ją przeczytasz. Zdobądź coś, co nazywa się "Ostatni Władca Pierścieni" autorstwa Kirila Yeskova (Eskova, Jeśkowa, jakoś różnie to odkodowują na świecie z cyrylicy). Zdecydowanie najlepsza część Władcy Pierścieni. Przeczytaj, a już nigdy nie obejrzysz Władcy Pierścieni w ten sam sposób i z obrzydzeniem będziesz patrzył na tego tępego skurwiela Aragorna i tą sukę Arwenę.

[aysnel]

Też lubię poczytać Pratchetta, ale ostatnie jego książki już nie są aż tak ciekawe jak kiedyś. Ostatnią, którą bym naprawdę polecał było "Piekło Pocztowe". Myślałem, że wciągnie mnie "Potworny Regiment". Niestety, wiele rzeczy jest tam zbyt prawdziwych by się z tego śmiać...

Ogólnie lubię fantasy i sci-fi, ale Lema nie rozumiem, Tolkiena nie znoszę, Sapkowskiego również nie trawię. Z polskich pisarzy najbardziej cenię Jacka Piekarę za jego cykl o Mordimerze Madderdinie, oraz Andrzeja Pilipiuka i jego książki o Jakubie Wędrowyczu.

Spoza fantastyki skończyłem ostatnio czytać "Zaginione Królestwa" Normana Daviesa. Książka krótka  zaledwie 700 stron, tydzień czytania i po sprawie. Biblię tą czyta się naprawdę znakomicie, dużo materiału dotyczącego ziem polskich. Krytycy wiele zarzucają angielskiemu historykowi, ale na pewno nie można mu odmówić obiektywizmu . Do wielu spraw podchodzi bez niepotrzebnych emocji przedstawiając je takimi jakie były. Niestety wiele jego tez kole w oczy tzw. polskich patriotów. W każdym razie tezą przewodnią książki jest "śmierć państw". Nawet największe imperia ostatecznie upadały a i dzisiejsze kiedyś też przestaną istnieć. Każdy kraj czeka ostatecznie podobny los, który co najwyżej  można odwlec w czasie. Wiele państw podczas swojej historii miało kilka wcieleń. Dlatego nie można mówić np o jednej Burgundii tylko o kilku. Tak samo by daleko nie szukać nie istniały jedne Prusy, ale przez wieki formowało się tam kilka różnych od siebie kilka organizmów państwowych (Prusy plemienne, Zakon Krzyżacki, Księstwo Prus, w w końcu Królestwo). Naprawdę warto przeczytać mimo odstraszającej ceny.

"Udana państwowość to w gruncie rzeczy bardzo rzadki dar. Wymaga zdrowia i wigoru, szczęścia, dobrej woli sąsiadów oraz poczucia celu (...)"

"Norman Davies zabiera nas w oszałamiającą podróż przez wieki dziejów. Pokazuje egzotyczne stolice i mówiące niemal wymarłymi językami narody. Przedstawia nam nieznaną historię Europy, ale i opowiada o nas samych: o Galicji, Prusach, Wielkim Księstwie Litewskim. Czy jakiś inny historyk miałby na tyle wyobraźni, żeby połączyć ze sobą upadek ZSRR, historię Gdańska i państwo barbarzyńskich Wizygotów? Po lekturze Zaginionych Królestw nikt już nie będzie mógł traktować uporządkowanego świata historii ze szkolnych podręczników jak prawdy objawionej. Burgundia nie będzie kojarzyć się wyłącznie z winem, a Aragonia z Aragornem z Tolkienowskiego Władcy Pierścieni."

[Zell Dincht]

Tant - opisy znalezione na roznych internetach mnie zdecydowanie przekonaly, a fakt, ze jeden egzemplarz jest dostepny w bibliotece 50 metrow od mojego mieszkania tylko dodaje sprawie pikanterii Senkju!

[Yuzuriha]

Spoko,ostatnio czytam sobie książkę "Brudnopis" Sergieja Łukjanienko,a właściwie przeczytałam,teraz jestem w trakcie drugiej części (Czystopis) i tam bohater wcale nie jest rycerzem na białym koniu,ale jakoś bardziej przypadła mi do gustu niż Wiedźmin.

Sorry Yuzu, ale nie czytałaś nawet opowiadań Wiedźmina, to nie możesz mówić co ci do gustu przypadło, a co nie.

A skąd wiesz ;P?
Powiedzmy,że byłam na bieżąco,kiedy to moja siostra czytała.
Explor jeśli nie razi cię czytanie z perspektywy pierwszej osoby,i nie masz nic do Rosji(główny bohater jest Rosjaninem i akcja dzieje się dość często w Moskwie)to spokojnie możesz ją kupić/przeczytać.Co mi się podoba?Cóż jest w niej humor,coś co nazwała bym krótkim przemyśleniem bohatera,na początku każdego rozdziału,co nadaje fajny klimat.Jest dość prosto i zwięźle napisana,przez co wciąga i muszę przyznać,że żadnej innej książki tak miło mi się nie czytało.Główny bohater jest z charakteru takim zwykłym facetem,też lubi sobie popić,nawet pali,nic w nim nadzwyczajnego,ale właśnie za to naprawdę da się go lubić.Później oczywiście dostaje tam jakieś zdolności(nie będę spojlerować),ale mimo tego nie zmienia się.No i nie jest "rycerzem na białym koniu".
Czystopis jest kontynuacją Brudnopisu i tak samo trzyma poziom.

[Sitheral]

Na warsztat wziąłem "Eden" autora wielkiego polskiego wieszcza Stanisława Lema. Utknąłem w połowie, bo u Lema przeszkadza mi to samo, co przeszkadzało mi u Tolkiena - przynudzanie. Ciężkim językiem opisuje otoczenie i człowiek szybko opada z zapału. Strzelam, że w krótszych opowiadaniach nie będzie z tym problemu - wcześniej przeczytałem jedno tego autora, chyba dosyć popularne (Golem XIV), które mi się bardzo, bardzo podobało.

Powiem Ci, że akurat u Lema takie ciężkie opisy nie potrafią mnie odrzucić. Ale rozumiem to, już niejedna osoba zwątpiła po tym jak zaczęła czytać coś, co jej zaproponowałem. W zasadzie większość tego co napisał jest świetne, ale ja zawsze i wszędzie gorąco polecam Fiasko, z tym że pierwszy rozdział ma się nijak do reszty książki i jest po trochu kontynuacją Opowieści o pilocie Pirxie, więc warto je mieć wpierw za sobą. Potem się rozkręca. Może i książka jest trudna, ale ja tego nie zauważyłem, bo przeszedłem przez nią jak przez masło, nie piłem, nie jadłem, możliwe że oddychałem, a poza tym tylko czytałem.

Myślę, że w przypadku Lema trzeba mieć po prostu zacięcie do sf :F

[Hisoka]

Spoko,ostatnio czytam sobie książkę "Brudnopis" Sergieja Łukjanienko,a właściwie przeczytałam,teraz jestem w trakcie drugiej części (Czystopis) i tam bohater wcale nie jest rycerzem na białym koniu,ale jakoś bardziej przypadła mi do gustu niż Wiedźmin.

Sorry Yuzu, ale nie czytałaś nawet opowiadań Wiedźmina, to nie możesz mówić co ci do gustu przypadło, a co nie.

A skąd wiesz ;P?
Powiedzmy,że byłam na bieżąco,kiedy to moja siostra czytała.

IMO nie można się wypowiadać na temat książki, jeśli samemu jej się nie przeczytało. Ważna jest nie tylko fabuła [która w przypadku Wiedźmina wciągnęła mnie tak, że szybciutko przeczytałam wszystkie części ciurkiem], ale i język. A język Sapkowskiego, budowa postaci [itp.] stwarzają kontrast z 'epickim' Tolkienem. To jakby druga gałąź fantastyki.

[Siergiej]

Polecam Eriksona poszukiwaczom dobrej fantastyki. Jeśli się przebrnie przez początkowe 200 stron pierwszej księgi, to potem jest już mega dobrze. Jak nie przepadam za fantasy, to druga i trzecia księga Opowieści z Malazańskiej Księgi Poległych po prostu urwały mi łeb. Jedne z najlepszych książek jakie czytałem.

Chciałem też ostatnio sprawdzić czemu ludzie tak się spuszczają nad Pieśnią Lodu i Ognia, ale w Empiku wznowione wydanie Gry o Tron kosztuje 5 dych, bo na okładce jest fotka aktora z serialu. Lulz, żenada, trzeba się udać na Allegro.

Czytam ostatnio "Jeśli Boga nie ma..." Kołakowskiego, niestety sesja mi przerwała gdzieś tak w połowie i dopiero pewnie we wtorek wrócę do lektury. Bardzo ciekawa rzecz, ale naprawdę ciężka i trudna. Kołakowski ma skomplikowany, wymagający sposób pisania i bardzo często odnosi się do poglądów konkretnych filozofów. Nie wszystkie znam, więc czasem ciężko przez to przebrnąć, ale ogólnie lektura godna polecenia wszystkim, którzy lubią się zastanawiać nad kwestią istnienia i nieistnienia Boga. Kołakowski obala wiele popularnych tez zarówno na jedno, jak i na drugie.